W technice ogrzewania kominkowego można mówić o dwóch sposobach przekazywania ciepła – poprzez konwekcję i promieniowanie. Generalnie nie ma pieców, czy kominków, które wykorzystują wyłącznie jeden z tych sposobów przekazywania ciepła. Zasadnicza różnica w pracy urządzeń polega na proporcji w sposobach w jakich przekazują energię cieplną do otoczenia. Piece akumulacyjne w zdecydowanej mierze przekazują ciepło przez promieniowanie. Udział konwekcji jest tu niewielki. Dodatkowo przekazywanie ciepła do otoczenia jest powolne, rozłożone w czasie nawet do 48 godzin. W związku z tym moc cieplna takich pieców jest niewielka i oscyluje w granicach 1 do 3 kW.
Kominki wolnostojące tzw. piecyki lub kozy przekazują ciepło do otoczenia w dużej części przez promieniowanie, przy czym zauważalny jest również udział konwekcji z uwagi na wysoką temperaturę na zewnętrznych powierzchniach pracujących urządzeń. Charakterystyczną cechą kominków wolnostojących jest duża szybkość przekazywania ciepła do otoczenia i relatywnie krótki czas do zakończenia ogrzewania po wygaśnięciu ognia w palenisku. Wydajność cieplna takich urządzeń najczęściej mieści się w granicach 5 – 11 kW.
Wkłady kominkowe to urządzenia montowane w indywidualnych zabudowach wymagające zapewnienia cyrkulacji powietrza do ich chłodzenia, co decyduje o konwekcyjnym charakterze przekazywania ciepła do otoczenia. Wkłady kominkowe przekazują również część ciepła poprzez szybę kominkową w wyniku promieniowania, tym większą, im większa powierzchnia przeszklenia. Podobnie, jak w przypadku kominków wolnostojących mamy do czynienia z dużą ilością ciepła przekazywanego w krótkim czasie, a więc znaczną wydajnością cieplną urządzeń (5 – 14 kW). Instalacjom wkładów kominkowych towarzyszą często tzw. systemy DGP (dystrybucji gorącego powietrza) umożliwiające rozprowadzenie ciepłego powietrza do innych pomieszczeń domu. Innym sposobem wykorzystania ciepła generowanego podczas spalania drewna są wkłady kominkowe z płaszczem wodnym zintegrowane z instalacją centralnego ogrzewania. Taki kominek staje się wówczas niejako kotłem centralnego ogrzewania. Obserwowane tendencje w wykorzystywaniu wkładów kominkowych wskazują na potrzebę wykorzystywania generowanego przez nie ciepła w dłuższym czasie. Wykorzystuje się w tym celu ciepłe zabudowy mające zakumulować część ciepła, aby oddawać je dłużej. Rozwiniętą formę takiego podejścia stanowią wkłady piecowe nie wymagające cyrkulacji powietrza chłodzącego w zabudowie akumulacyjnej, które stanowią faktycznie piec akumulacyjny.